In de Oosterse filosofie en in de traditionele Wayang-spelen staat dat schaduwrijk voor spirituele, het
fantasierijke en het mystieke. Niet alles kan in woorden worden gevat. Denk aan een zomerdag, de
intensiteit van de zon op het oog. Het Twentse landschap dat voorbijtrekt. In de auto flonkeren de
schaduwen aan je voorbij; de weerkaatsing van het licht werkt hallucinerend. Bladeren in de toppen van
de bomen twinkelen. Als je je ogen sluit blijft de schittering zichtbaar. Het is het spel van het licht en de
schaduw, onlosmakelijk verbonden met alles wat we zien. Hierdoor zien en ervaren we diepte.
Janssen laat ons een beeld zien, maar met dat beeld geeft hij ons tegelijkertijd toegang tot het
schaduwrijk.
Een ander voorbeeld: het 'in de schaduw staan van zichzelf of de ander' kan gezien worden als het wel
of niet uitkomen over je geaardheid. Het zogenoemde ‘uit-de-kast-komen’ is voor sommigen een kort
moment en voor anderen een jarenlange tocht. Het omarmen van iedereen, ook als wij hem of haar
niet helemaal begrijpen, is dus van cruciaal belang. Trots zijn op wie je bent en trots zijn op een ander.
Trots zijn op alle inwoners van Enschede. Daar gaat het om.
De EnschedeEclips heeft een onlosmakelijke schaduwrijke kant.
ARTISTIEKE
MOTIVATIE
door het opengewerkte
organische patroon ontstaat
zowel overdag als in de avond
een uniek effect van licht en
schaduw
Bij dit werk maakt Edward Janssen gebruik van het spel van
het licht en de schaduw. Deze zijn onlosmakelijk verbonden
met alles wat we zien. We zijn ons er niet vaak van bewust
hoe ons brein gewend is aan het feit dat alles een licht- en
een schaduwrijke kant heeft. Door het opengewerkte
organische patroon van het kunstwerk ontstaat er - zowel
overdag als in de avond - een uniek effect door middel van
licht en schaduw. Het beeld vormt samen met de
schaduwen het totaalbeeld. De schaduwwerken laten de
twee verschillende kanten zien, die moeilijk los van elkaar
te beschouwen zijn; die van de oorspronkelijke lichte - en
die van de schaduwrijke 'andere' wereld. Het is 'die andere
wereld' die niet in een hokje past, die vrijer en anders is, die
wij niet direct zien, maar wel kunnen ervaren of observeren.
In de Oosterse filosofie en in de traditionele Wayang-spelen
staat dat schaduwrijk voor spirituele, het
fantasierijke en het mystieke. Niet alles kan in woorden
worden gevat. Denk aan een zomerdag, de intensiteit van de
zon op het oog. Het Twentse landschap dat voorbijtrekt. In
de auto flonkeren de schaduwen aan je voorbij; de
weerkaatsing van het licht werkt hallucinerend. Bladeren in
de toppen van de bomen twinkelen. Als je je ogen sluit blijft
de schittering zichtbaar. Het is het spel van het licht en de
schaduw, onlosmakelijk verbonden met alles wat we zien.
Hierdoor zien en ervaren we diepte.
Janssen laat ons een beeld zien, maar met dat beeld geeft
hij ons tegelijkertijd toegang tot het schaduwrijk.
Een ander voorbeeld: het 'in de schaduw staan van zichzelf
of de ander' kan gezien worden als het wel of niet uitkomen
over je geaardheid. Het zogenoemde ‘uit-de-kast-komen’ is
voor sommigen een kort moment en voor anderen een
jarenlange tocht. Het omarmen van iedereen, ook als wij
hem of haar niet helemaal begrijpen, is dus van cruciaal
belang. Trots zijn op wie je bent en trots zijn op een ander.
Trots zijn op alle inwoners van Enschede. Daar gaat het om.
De EnschedeEclips heeft een onlosmakelijke schaduwrijke
kant.
ARTISTIEKE
MOTIVATIE
door het opengewerkte
organische patroon ontstaat
zowel overdag als in de avond
een uniek effect van licht en
schaduw
Bij dit werk maakt Edward Janssen gebruik van het spel van
het licht en de schaduw. Deze zijn onlosmakelijk verbonden
met alles wat we zien. We zijn ons er niet vaak van bewust
hoe ons brein gewend is aan het feit dat alles een licht- en
een schaduwrijke kant heeft. Door het opengewerkte
organische patroon van het kunstwerk ontstaat er - zowel
overdag als in de avond - een uniek effect door middel van
licht en schaduw. Het beeld vormt samen met de
schaduwen het totaalbeeld. De schaduwwerken laten de
twee verschillende kanten zien, die moeilijk los van elkaar
te beschouwen zijn; die van de oorspronkelijke lichte - en
die van de schaduwrijke 'andere' wereld. Het is 'die andere
wereld' die niet in een hokje past, die vrijer en anders is, die
wij niet direct zien, maar wel kunnen ervaren of observeren.